ஏன் பிறந்தாய் மகளே?

அவள் பெயர் (ச்சும்மா ஒரு பெயருக்குத்தான்..) அகல்யா, என் தோழியின் தோழி. எனக்கு அவ்வளவாக பழக்கமில்லை.தோழி சொல்லி நிறைய கேட்டிருக்கிறேன். வீட்டிற்கு ஒரே செல்லப் பெண். அப்பாவிற்கு கூரையை பிய்த்துக் கொண்டு பணம் கொட்டும் வியாபாரம். அம்மா மகளிர் (வெட்டி) கூட்டமைப்பின் தலைவி. மகளின் பணத்தேவைகளை மாதந்தோறும் தவணை முறையில் தீர்த்து வைப்பதுதான் அவர்களின் கடமை, பாசம் என்னும் "அரிய" மனப்பான்மை உடையவர்கள்.

அவள் பள்ளி வரை நன்றாகதான் படித்திருக்கிறாள். கலைக்கல்லூரியில் சேர்ந்ததும் காதலனாக ஒருவன் அவள் வாழ்க்கையில் புகுந்தான்.வகுப்பில் பாடம் படித்ததை விட புறவுலகில் நிறைய பாடங்களை அவர்கள் கற்று அறிந்திருக்கிறார்கள். வீட்டாருக்கு வழக்கம் போலவே இது தெரியவில்லை. நாளோரு "தண்ணியும்" பொழுதொரு "டிஸ்கோதே"யுமாய் அந்த பாடங்கள் தொடர்ந்திருக்கின்றன.

ஒரு நாள் அவசரமாக என் தோழியை தொலைப்பேசியில் அழைத்திருக்கிறாள் அவள். காதலன் என்று அவளுடன் சுற்றிய கயவன் அது நாள் வரை அவளை பகடைக்காயாய் உபயோகித்ததைச் சொல்லி கதறி அழுதிருக்கிறாள்.போதையில் இருந்தவளை அனுபவித்துவிட்டு, அதை புகைப்படமாகவும் படமாகவும் பதிவுச் செய்து இணையத்திலும் நீலச்சந்தையிலும் விற்றிருக்கிறான். இது எதுவும் தெரியாமல் இவள் வழக்கம் போலவே தினப்படி நடவடிக்கையைத் தொடர்ந்திருக்கிறாள்.

தோழியை அழைத்த நாள் அன்றுதான், அகல்யாவின் செல்பேசிக்கே அவள் காதலனுடன் இருக்கும் புகைப்படம் வந்துள்ளது. கயவனின் சுயரூபத்தை அறிந்து கொண்டவள், என்ன செய்வதேனத் தெரியாமல், இவளை அழைத்திருக்கிறாள்.

விசயத்தை கேட்டுத் தெரிந்த என் தோழி," காவல் நிலையத்தில் உன் பெற்றோர் மூலம் புகார் கொடுக்கலாம். அவர்கள் தகுந்த நடவடிக்கை எடுத்து அவனையும் அவன் கூட்டத்தாரையும் பிடித்து விடுவார்கள்." என்றிருக்கிறாள். அதற்கு அவள் ஒன்றும் பதிலுரைக்காமல் அழுதுக்கொண்டேயிருந்திருக்கிறாள். அவளுக்கு ஆறுதலாக பேசி " நான் வீட்டிற்கு வர்றேன், உன் அப்பா அம்மாவிடம் நாம ரெண்டு பேரும் பேசலாம்" என்றிருக்கிறாள். ஆனால் இவள் வீடு செல்லும்வரை அவள் காத்திருக்கவில்லை. மின்விசிறியில் அதுவரை அவள் அதிகம் அணிந்திராத தாவணியை கட்டி உயிரை மாய்த்திருந்தாள். அதுவரை நேரா நேரத்திற்கு வீட்டிற்கு வராத அவளை பெற்றவர்கள் அலறித் துடித்து வந்து சேர்ந்தனர்.

யார் இங்கு குற்றவாளி? மகளை கட்டுப்பாடுடன் வளர்க்க நேரம் கிடைக்காமல் பணத்தின் பின்னாலும் புகழின் பின்னாலும் அலைந்து கொண்டிருந்த அவள் பொற்றோர்களா? நாகரீகம் என்ற பெயரில் "தண்ணியும்", "டிஸ்கோதேயுமாய்" அலைய கிடைத்த சுதந்திரமா? எது காதல் எது காமம் என அறிய முடியாமல் தெரிந்தே படுகுழியில் வீழ்ந்த வயசுக் கோளாறா? அல்லது பிரச்சனையை எதிர்கொள்ள முடியாத கோழைத்தனமா?

தோழி கூறக்கேட்டு இளைய தலைமுறை மேல் அடக்க முடியாத கோபமும் எரிச்சலும் பரிதாபமும் ஒருசேர வந்தது. சமீபத்தில் "டிஸ்கோதெ" சென்று வரும் வழியில் விபத்துக்குள்ளான இளம் பெண்ணின் மரணமும் நினைவுக்கு வந்தது. எங்கே சென்று கொண்டிருக்கிறது நம் இளைய சமுதாயம்? பாரதி கண்ட புதுமைப் பெண்கள் நிச்சயம் இவர்கள் அல்லர்.என்னைப் பெறுத்தவரை பெற்றோரின் தீவிரமான கவனிப்பும் அளவிட முடியாத பாசமும் சிறகொடிக்காத சுதந்திரமும் இருந்தால் எந்த பெண்ணும் பாரதியின் கனவுப் பெண் ஆகலாம்.

"மங்கையாராய் பிறப்பதற்கே நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டுமாம்மா" - இது வெறும் வார்த்தைகளில்லை -சத்தியம்! உணர்ந்து வாழ்ந்தால் நன்மை நிச்சயம் !